அலெக்ஸ் ஹேலி. மால்கம் எக்ஸ்-இன் வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுதியவர். தம் மூதாதையர்களின் பூர்விகம் அமெரிக்காவன்று; வேறு நாடு, வேறு கண்டம் என்பதை உணர்ந்தவருக்கு அதன் அடிவேரைத் தேடும் வேட்கை உருவாகி தேடல் ஒன்று துவங்கியது.

அத்தொடரின் இறுதி சில அத்தியாயங்களை மட்டுமே ஆனந்த விகடனில் வாசிக்கும் வாய்ப்பு அமைந்தது. 'சுவாரஸ்யமாக இருக்கிறதே' என்று ஆவலுடன் கவனிக்க ஆரம்பித்த சில வாரங்களிலேயே 'அஞ்சிறைத்தும்பி' முடிவுற்று விட்டது. அதுவரை ஐம்பத்து நான்கு அத்தியாயங்கள் -சற்றொப்ப ஓராண்டு- வெளியாகியிருந்த அத்தொடரின் முந்தைய அத்தியாயங்களையும் விகடன் ஆன்லைனில் படித்துவிட வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தேன். நினைப்பு மட்டும்தான். நேரமும் சாத்தியமும் எளிதா என்ன?

புனைவு எழுத்து வழிகாட்டி எனக்குக் கிடைத்ததது யதேச்சை என்று சொல்வதைவிட சோம்பல் என்பதே சரி. எழுத வேண்டிய பணி பாக்கியிருந்த நாள் ஒன்றில், மனம் லயிக்காமல், ‘ஹஹ்… writer’s block’ என்ற முணுமுணுப்புடன் சோம்பலை அரவணைத்தபடி இருந்தவனை,

ஐ.ஏ.எஸ். முதல் நிலைத் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்ற அரும்பாவூர் இளைஞர் ஒருவர். சில மாதங்களுக்குமுன் இஸ்லாம் மதத்தை வாழ்க்கை நெறியாகத் தேர்ந்தெடுத்து அதனுள் நுழைந்துவிட்டார்.

அக்கிரமமான அந்த சிறைச்சாலைக்குள் தரதரவென்று நம்மை இழுத்துச் செல்கிறார் துரோகி. அக்கிரமக்காரர்களையும் குற்றவாளிகளையும் அடைக்கத்தானே சிறைச்சாலை... அதென்ன அக்கிரமமான சிறைச்சாலை?

மகன் தந்தைக்கு ஆற்ற வேண்டிய உதவியைப் பற்றி பக்கம் பக்கமாக கட்டுரை எழுதலாம்; முழு நீளப் பிரச்சாரப் படமும் எடுக்கலாம். அல்லது வள்ளுவரைப் போல் ஒன்றே முக்கால் அடியில் குறள். மற்றவற்றைவிட குறள் எளிதாக மனத்தில் தைக்கும் இல்லையா?

முஹம்மது இப்னு அப்துல் வஹ்ஹாப் அவர்களின் வரலாறு, உதுமானிய கிலாஃபத்தின் அரசியல், Porte, முஹம்மது இப்னு சஊதும் அவருடைய சந்ததியினரும் நிகழ்த்திய போர்கள், திரியாஹ் நகரம் வஹ்ஹாபிகளின் தலைநகரானது, மக்காவின் ஷரீஃப்கள், மக்கா-மதீனாவைக் கைப்பற்ற நடைபெற்ற போர்கள்...

புத்தகத்தை அவர் எனது இந்திய விலாசத்திற்கு அனுப்பி ஓராண்டிற்கு மேல் ஆகிவிட்டது. ஆனால் மூன்று வாரங்களுக்கு முன்புதான் (அக்டோபர் 6, 2019) இங்கு எனக்கு வந்து சேர்ந்தது. அதுவரை அதன் தலைப்பு ‘தப்புக் கடல்’ என்றே தப்பாக நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.

‘விலா’வாரியாகப் பதிவுகளைப் போட்டுத்தாக்கும் பெண்ணுரிமைப் போராளிகள்; உன்னிஷ்டத்திற்கு மார்க்கத்தை ‘வளை’க்காதே என அவர்களிடம் எகிறுபவர்கள்; பரோட்டா சால்னாவுக்கு இன்னுமொரு

பதினைந்து ஆண்டுகள் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். விடுமுறையில் சென்னைக்குச் சென்றிருந்தபோது, என் மச்சான், ஃபோனில் தம் மகனிடம், பல விஷயங்களுடன் “How to Win Friends and Influence People படிச்சிருக்கியா, Dale Carnegie எழுதியது”

‘ஊதா கலரு ரிப்பன், உனக்கு யாரு அப்பன்’ என்பது “என்னமா கவிதை தெரியுமா” என்று சிலாகித்தால் ஆட்சேபனையின்றி ஏற்றுக்கொள்ளும் கவியறிவாளன் அடியேன்.

சகோதரர் Mohamed Sardhar தான் YouTube link அனுப்பியிருந்தார். அசிரத்தையாகப் பார்க்க ஆரம்பித்தால் கவனத்தை முழுவதும் கவர்ந்துவிட்டது படம். படத்திற்காகக் கதை எழுதுவதைவிட நல்ல கதைகளைப் படமாக எடுத்தால் சிறப்பாகவே அமையும் என்பது என் கருத்து. இந்தப் படம் அதற்கு வலு சேர்த்தது.